“Noord-Zuid” van Anne Secret: Parijs in clair-obscur

Vind op deze pagina al het laatste misdaadnieuws en de boeken die Libé in het oog springen . En abonneer je op de Libé Polar-nieuwsbrief door hier te klikken.

In oktober 2010 dacht Séverine dat ze haar verleden had begraven. Na haar gevangenisstraf vond ze werk in een Parijse warenhuis, tussen de kassa en het vakkenvullen, discrete collega's en de verfoeilijke baas. Ze hield zich gedeisd en had weinig vrienden, afgezien van Nadège, een medewerkster die haar verhaal kende. Maar toen ze in Le Parisien las dat Basile Rolzen was doodgeschoten, kwam alles weer boven: haar angst, haar maandenlange opsluiting en haar blinde gehechtheid aan Baptiste, Basiles broer, die haar het hoofd op hol bracht, en meer. Gearresteerd voor wapenhandel was ze destijds nog maar een kleine handlanger, maar ze kreeg toch een jaar in Fresnes, terwijl de anderen, de echte boeven, in het niets verdwenen.

Séverine kan het niet laten om onderzoek te doen, op zoek naar sporen van de man die haar heeft voorgelogen. Deze obsessie voert haar door de gangen van de Parijse metro, rue Lamarck, avenue de Clichy, de werkplaatsen van de spoorwegmaatschappij Vaugirard en zelfs de baai van de Somme. Mannen achtervolgen haar; ze dreigen, zodat het verleden steeds weer opduikt, net als de roltrappen van de RER.

Anne Secret houdt van slaperige steden buiten het seizoen, de oude metronetwerken die in de jaren 30 door de Nord-Sud-maatschappij werden geëxploiteerd, en de straten van Parijs, die ze verkent in de stijl van Patrick Modiano of Dominique Fabre. Maar ze is gehecht aan de detectiveroman, meer Simenoniaans dan bloederig. Ze verbeeldt avonturen in clair-obscur en slaagt erin met een klein plot de lezer te boeien en mee te nemen naar de natte stoepen van de hoofdstad, midden in de nacht. "Het begint weer te regenen. Ik begin af te dalen. Om de twintig treden leidt een bordes naar de ingangen van de gebouwen. De ouderwetse straatlantaarns verspreiden een onwerkelijk licht. Een vrouw komt van de andere kant. Als ze me bereikt, blijft ze buiten adem staan..." Anne Secrets schrijfstijl is zowel precies als beschrijvend, maar ook verontrustend in haar soberheid, haar registerwisselingen, die verontrustende voorliefde voor straathoeken die een goed voorteken zijn. Ze weet, net als haar heldinnen, dat de dood nooit ver weg is.